Wat als je de enige advertentie op een website kunt zijn? Wat als je minder advertenties op je website toont en er toch meer geld aan overhoudt als uitgever? Dat klinkt toch ideaal? En misschien wel een tikkeltje ongeloofwaardig. Vier Britse magazinemerken van twee grote uitgevers gaan de komende tijd een nieuw advertentiemodel uittesten dat precies dat waarmaakt. Is dit de redding van vrij toegankelijke kwaliteitsjournalistiek?
We schreven er op deze website al enkele malen over dit jaar: mensen zijn het zat! Ze voelen zich gebombardeerd en ondergesneeuwd door de hoeveelheid, de constante herhaling en de opdringerigheid, met name online. Ze zien veel te vaak dezelfde advertenties en vindt targeting op basis van online gedrag niet OK. Adverteerders en uitgevers staan voor een nieuwe uitdaging.
Eén advertentie per week
Wellicht is dit advertentiemodel een stap in de juiste richting. Bezoekers van websites hoeven per week maar één advertentie te bekijken om volledige toegang te krijgen tot een website. Na twee paragrafen gelezen te hebben, komt de Rezonence FreeWall in beeld die de lezer vraagt om een advertentie te bekijken teneinde verder te lezen. Journalisten en uitgevers hebben dus twee paragrafen de tijd om lezers in het artikel ‘te trekken’. Het is dus meteen duidelijk of de content voldoende waarde biedt.
Lezers krijgen vervolgens een vraag voorgeschoteld over het geadverteerde merk, om zo de make van engagement te registreren. Hoewel de deelnemende uitgevers alle andere advertenties uitzetten, houden ze er uiteindelijk meer geld aan over, omdat elke lezer zo meer opbrengt in vergelijking met pagina’s die vol staan met advertenties.
Voldoende vraag en aanbod
Tot dusver werd het advertentiemodel alleen gebruikt samen met andere modellen, zoals abonnee-paywalls en andere digitale advertising. Het gaat om grote uitgevers als o.a. Condé Nast, Haymarket, Hearst, Bauer, TI Media. Deze test is de eerste die het model als enige inkomstenbron van reclame voor magazinemerken inzet. Uiteraard moet er zowel voldoende vraag vanuit adverteerders (om inkomsten aan uitgevers te garanderen) als aanbod vanuit uitgevers zijn en dat ontbrak tot nu toe. Ook bleek het niet eenvoudig om mediabureaus mee aan boord te krijgen.
20% reclame
Het model betaalt 75% van de inkomsten aan uitgevers, omdat zij het zware werk doen met een kwalitatieve redactionele omgeving. Het gaat er namelijk juist om niet meer clickbait journalistiek te creeren, maar waarde voor de consument en engagement voor de adverteerders. Rezonence gaat het publiek ‘onderwijzen’ over hoe anders digitale journalistiek kan zijn, wanneer er niet alleen de keuze is tussen veel advertenties of paywalls. Het model moet een balans brengen tussen redactie en commercie die dichter bij die van televisie en radio ligt met 20% reclame op 80% content.
Wordt vervolgd…
Bron: The Drum
Gerelateerde artikels:
